Kaneelbroodjes? Mmmmm...

 Bakken kan toch zo plezant zijn he. Ik zou het elke dag kunnen doen, alleen al voor alle geuren die eerst de keuken, en daarna het hele huis parfumeren...

 

Maar wat ge bakt moet ge ook opeten, en dat is heel slecht voor de lijn van mij en mijn huisgenoten. Dus beperk ik mij zo'n beetje tot speciale gelegenheden, met heel af en toe ook een baksel gewoon voor de goesting.

 

Mijn 30ste verjaardag (en ik kan het eindelijk zeggen zonder er een zucht bij te laten) was dus de ideale gelegenheid voor een beetje bakplezier. Ik wou namelijk de leukste collega's die ik ooit al gehad heb trakteren op verse kaneelbroodjes, eigenlijk een recept waar ik mijne paps voor moet bedanken.

 

 

Ze hebben altijd succes, en als bonus ruikt heel het huis naar kaneel (en ik ben verslaafd aan kaneel).

En ze zijn vooral helemaal niet moeilijk.

 

Het was ook een recept dat ik de moeite waard vond om op te nemen in mijn receptenverzamelboek (als dat de juiste benaming is), het leukste cadeau dat ik ooit gekregen heb.

 

 

En ja, het is eigenlijk Duits, maar ik ben fier op mijn Duitse roots, dus dat vind ik niet erg. Ik schrijf er alleen recepten op die ik geërfd heb, of die ik echt de moeite vind.

 

 

 

Het recept? Natuurlijk krijgen jullie dat, met de complimentjes van den Bompa (die eigenlijk mijn vader is, maar die voor iedereen Bompa heet sinds hij 18 jaar geleden bompa werd van zijn eerste kleinkind.

 

Ingrediënten voor 20 tot 30 broodjes

 

Voor het gistdeeg:

- 120 g boter

- 500 ml melk

- 3 theelepels gist (komt overeen met één zakje droge gist van Bruggeman)

- 150 g suiker

- 800 g vloeiende bloem (met bloem voor wit brood krijg je een stevigere structuur)

- 1 theelepel zout

 

Voor de afwerking:

- enkele klontjes boter (zacht, niet uit de ijskast)

- 100 g bruine suiker

- kaneelpoeder naar believen (bij mij mag het goed veel zijn), kan ook vervangen worden door bijvoorbeeld gemengde speculaaskruiden, je kan ook geweekte rozijnen toevoegen of kleine stukjes appel, gebruik gerust je fantasie.

 

 

Bereiding

 

-Smelt de boter en voeg de melk toe. Voeg, wanneer dit mengsel ongeveer op lichaamstemperatuur is, de suiker en de gist al roerend toe.

 

- Doe de bloem en het zout in een grote mengkom, maak een kuiltje in het midden, en voeg langzaam het gistmengsel toe, terwijl je alles mengt in het kuiltje. Ik gebruik mijn handen, met een lepel een brooddeeg mengen gaat echt moeilijk, en je krijgt je mengsel zo nooit mooi egaal.

 

- Blijf mengen tot je een bol mooi glad, en vooral soepel deeg bekomt, en kneed nog even goed door. Brooddeeg moet voldoende gekneed worden om de gluten in de bloem aan het werk te zetten.

 

 

- Dek het deeg af (met ofwel een vochtige handdoek, of met plasticfolie), en laat het op een warme plaats rijzen tot het deeg in volume verdubbeld is.

Op dit punt kan je bijvoorbeeld het deeg in twee verdelen, en het deeg kan afgedekt enkele dagen in de koelkast bewaard worden, om op een later tijdstip afgewerkt en afgebakken te worden. Als je al het deeg ineens wil gebruiken, heb je minstens 2 bakplaten nodig. Om te verwerken deel je het deeg sowieso best op in 2. De volledige hoeveelheid is iets te groot om makkelijk uit te rollen.

 

- Verwarm de oven voor op 240 graden.

 

- Rol het deeg uit tot een rechthoek met een dikte van 1/2 cm. Vergeet niet om je werkoppervlak en je deegrol royaal te bebloemen voor je begint uit te rollen. Het is een soort van koekenbrood-achtig deeg, en dus kleveriger dan gewoon brooddeeg.

 

- Leg er wat kleine vlokjes boter op, meng de bruine suiker met de kaneel, en verdeel over het deeg. Hou nog een klein beetje van dit mengsel apart.

 

 

- Rol op in de lengte, en snijd in stukken van ca. 4 cm breed. Zet de spiraaltjes van deeg mooi rechtop op een met bakpapier bekleedde plaat. Je moet de rolletjes deeg misschien wat terug in vorm brengen, aangezien ze wat plattekes kunnen worden van de druk van het mes, als je ze snijd.

 

- Strooi het laatste beetje suiker en kaneel over de broodjes vooraleer je ze in de oven zet. Als alternatief, als ge schoon blinkende broodjes wilt kunt ge ze ook instrijken met een eidooiertje dat wat losgeklopt is met een klein beetje melk. Of ge er dan daarna nog suiker over strooit, unt ge zelf kiezen, maar dan ziet ge natuurlijk niet meer zo goed hoe mooi uw broodjes blinken.

 

 

- Ik zet persoonlijk de oven 20° lager zodra ik de broodjes erin ga zetten, maar dat hangt natuurlijk een beetje af van uw oven en diens enthousiasme temperatuursgewijs. Bak de broodjes 10 tot 12 minuten.

 

- Als ze er zo uitzien...

 

 

... dan mogen ze eruit.

 

- Laat de broodjes afkoelen op de plaat. Als ze pas uit de oven komen zijn ze zo zacht dat je bijna denkt dat ze nog niet gaar zijn. Ze zijn wel gaar, ze hebben alleen wat tijd nodig om dat zelf ook te beseffen.

 

Zelf vind ik de broodjes op hun lekkers, als ze net genoeg afgekoeld zijn om te eten, maar nog warm zijn. Dan is de gekaramelliseerde bruine suiker nog kleverig.

 

Ik moet nu stoppen met typen aan dit bericht, want hoe meer ik jullie vertel over kaneelbroodjes, en hoe makkelijk ze te maken zijn, hoe meer zin ik krijg om zelf nog een portie te maken. En das weer slecht voor de taille.

 

Dus, ik laat het aan jullie over. Ik ben zoals altijd benieuwd naar wat jullie er van vinden, en hoe het bakken je verging, dus hou mij op de hoogte.

 

Smakelijk!!!

 

 

 

 

 

 



  

Brownies en blondies

Brownies, dat kent iedereen wel. Maar blondies, wat zijn dat dan?

Daar kom ik straks aan toe. Eventjes geduld.

 

Ik wou vandaag de mensen van de hondenschool trakteren op wat lekkers, ter ere van mijn nieuwe voordeur. Ik ben 30 geworden, en ik begin er eindelijk, na bijna een week, aan te wennen, aan die drie, en ik vind het hoe langer hoe minder erg.

 

Maar om vandaag te trakteren, moest ik dan gisteren wel bakken, als je van "moeten" kunt spreken. Bakken is namelijk alles behalve een straf voor mij.

 

Wie mijn pagina op facebook volgt, kon gisteren al zien dat er een experiment in de maak was, en de getrakteerden van vandaag waren dus mijn proefkonijntjes.

 

Het experiment? Awel, dat was in de eerste plaats een brownieversie van een cake van Nigella, die ik vorige week maakte als dessert voor mijn verjaardagsfeestje, de Chocolate Guinness cake. Deze was ons al allemaal heel goed meegevallen, die bewuste dag, en hij was verdwenen voor ik er een fotootje van kon maken.

 

Dan het experiment: De cake was al brownie-achtig, kruimelig bovenop, maar dens en decadent vanbinnen, maar ik heb de verhoudingen een beetje veranderd, en het cacaopoeder vervangen door gewone, goeie bittere chocola, voor nog meer decadent chocoladegenot.

 

Het is een experiment dat ik zeker iedereen zou aanraden, en in de spirit van moederkesdag zou ik zeker zeggen: Dochters en zonen, maak het voor die lieve, lieve mama, die altijd klaarstaat, en vaders, help jullie kinderen om een brownietje te bakken voor de liefde van je leven. Liefde gaat echt  wel door de maag hoor.

 

En daarom, het recept!

 

 

Ingrediënten:

- 250 g ongezouten, goeie boter.

- 95 g bittere chocolade (zeker geen melkchocolade)

- 400 g kristalsuiker

- 150 g zure room

- 2 grote eieren

- 1 eetl vanille extract

- 275 g zelfrijzende bloem

- 1 koffielepel bakpoeder

- en last but not least, de twee geheime ingrediënten, liefde en Guinness (maak je geen zorgen, de alcohol verdampt in de oven, en alleen de smaak schiet nog over)

 

Bereiding:

 

- Verwarm de oven voor op 180°, en bekleed een rechthoekige ovenschaal met bakpapier. Daar heb ik bij Jamie Oliver op TV eens een keigoe trucske voor gezien. Knip uw papier op maat, verfrommel het tot een bolletje, en maak het nat onder de kraan. Het bakpapier is nu veel soepeler, en volgt mooi de vorm van uw ovenschaal.

 

 

Tadaa! (keigemakkelijk)

 

- En dan, het echte werk. Giet de Guinness in een vrij ruime kookpot, en verwarm zachtjes. Zeker niet laten koken, want dit maakt het bitter. Voeg de boter in klontjes toe, en de chocolade, en laat voorzichtig doorwarmen tot alles gesmolten is. Voeg dan ook de suiker toe, en roer tot deze mee goed opgelost is. Laat het mengsel al een beetje afkoelen. Uw keuken begint stilaan meer en meer de ruiken als een brouwerij, maar dit is normaal.

 

- Neem een grote mengkom en klop hierin de zure room, de eieren, en de vanille goed los tot een mooi glad mengsel.

 

- Roer het bier-en-chocoladesoepje langzaam onder het zure-room-eiermengsel. Langzaam is de boodschap. Als je teveel warme vloeistof ineens erbij giet, krijg je gewoon zoet roerei, geen browniedeeg.

 

 

- Voeg als laatste de bloem en het bakpoeder toe. Eigenlijk zou je het moeten zeven, maar dat kan ik mij niet aantrekken. Iets langer goed roeren, en dan zijn de klonterkes ook weg. Het is heel vloeibaar, bijna dikke chocomelk, maar blijf kalm. Alles komt goed.

 

- Giet het deeg in de ovenschaal, bak gedurende 45 minuten, en laat volledig in de vorm afkoelen. Snijd daarna uw brownies op de gewenste grootte, en serveer aan uw proefkonijnen.

 

Ik kon niet wachten om te proeven, en ik vond het zo leuk dat mijne molen alweer begon te draaien. Ik zei tegen mezelf (ik praat wel vaker tegen mijzelf): Als het gaat met bittere chocolade, waarom dan niet met witte? Hmmm, en de Guinness, die misschien minder past bij witte chocolade, vervangen door iets lichters,....

 

Jawel, ik zie dat zitten, en ik begon eraan. Dit kunde dan ook bakken voor de mama, he mensen, uiteraard krijg je ook dit recept erbij.

 

Ingrediënten

 

- 95 g witte chocolade

- 200 g kristalsuiker (witte chocolade is al zoeter, dus moeten we dat compenseren)

- 150 g yoghurt (is wat lichter dan zure room, om de belasting van de lever wat binnen de perken te houden)

- 2 grote eieren

- 1 eetl vanille extract

- 275 g zelfrijzende bloem

- 1 koffielepel bakpoeder

- en het geheime ingrediënt is deze keer Boscoulis (het fruitbier van het anker, ik vind dat keilekker, en wil natuurlijk het bier uit mijn streek promoten, maar je kan ook een zoete Kriek of Framboise nemen)

 

Bereiding:

 

- Eigenlijk dezelfde  werkwijze als het eerste experiment.

 

- Oven voorverwarmen, ovenschaal bekleden.

 

- Bier verwarmen, chocolade en boter erin smelten, suiker toevoegen.

 

- Eitjes, yoghurt en vanille loskloppen. Biersoepje toevoegen, goed roeren.

 

- Bloem en bakpoeder toevoegen, nog eens goed roeren.

 

- In de ovenschotel gieten, en 45 minuten bakken.

 

- In de vorm laten afkoelen.

 

En vanwaar nu blondies in plaats van brownies? Wel ja kijk zelf maar.

 

 

Ze zijn lichter van kleur, en eerder goudblond dan bruin, dus heb ik ze blondies gedoopt.

 

En ik kon het niet laten om wat met het kleurverschil te spelen.



 

Ik zou zeggen: Presenteer ze aan de mama met een dikke kus, en proef er vooral zelf ook eentje.

 

Smakelijk!

Lente

De lente laat zich eindelijk voorzichtig voelen.

Halleluja!

En dan kom je in de tuin zo van die zalige verrassingen tegen, zoals dit:

Schattige trosjes kersenbloesem aan onze kersenbomen...

Heerlijk om te bewonderen. In Japan organiseren ze zelfs feesten, ter ere van de kersenbloesems, om dan gewoon in groepjes tussen de bomen te wandelen en te genieten. Dat deden ze vroeger tenminste. Als ze gestopt zijn, dan is het alleszins hoog tijd dat ze er terug mee beginnen.  Tussen onze twee bomen zijt ge nogal rap uitgewandeld, anders gaf ik zelf een kersenbloesem feestje.

Verder werd ik nog beter gezind van dit:

En van ons Erin die riep: 'Tante Mien, kom eens kijken, trek is een foto van mijn toren!'

En de daaropvolgende discussie of de toren meer leek op die van Rapunzel of Doornroosje.

En van onze kruising tussen kalf en wolf die de kat besluipt, en daarbij zo optimistisch is om te denken dat de kat hem niet gezien heeft.

Hier werd ik nog gelukkiger van:

Breien onder het Duitse zonnetje, en onder de muzikale begeleiding van Duitse vogeltjes, en onder het waakzame oog van onze twee viervoeters, die duidelijk ook genieten van het Duitse zonnetje, terwijl ze wachten tot ik eindelijk een van die twee onnozele dunne stokjes ga weggooien zodat erachter kunnen lopen.

En eindelijk sandalen kunnen dragen zonder koude tenen te hebben!


Gelukkig zijn er zoveel dingen waar een mens op bescheiden wijze gelukkig kan van worden, als een soort van tegengewicht voor alles wat zich tegenwoordig op onze wereldbol afspeelt, en waar een mens eerder wat minder gelukkig van zou worden.

Waar worden jullie zoal gelukkig van deze lente?