Een instant dosis lentegevoel

Ik had vandaag zo'n lentegevoel, niet te doen. Echt niet te doen. Ik was, toen ik in de kleedkamer mijn wit pakje aan het uitdoen was, al heel blij met de vrije namiddag die elk moment kon beginnen. Toen kwam ik buiten, rook de lente, en haalde, met gesloten ogen eens extra diep adem. De zon kriebelde op mijn oogleden, en ik werd met de moment blijer en stressvrijer. Gek toch hoe eenvoudige dingen je dag helemaal goed kunnen maken?

 

De raad van mijn collega, toen ik vertrok: "En geniet nog van het zonnetje!" was het beste advies dat ik in lange tijd hoorde, en ik nam het helemaal ter harte. De lente is dit jaar een wispelturige dame, die ons nu en dan verleidt met prachtige stralende dagen, blauwe hemels, en het parfum van vrolijke lentebloemen, maar ons zeker zo vaak een ijzige wind door de haren jaagt, met wat regen erachteraan. Ik profiteerde er vandaag dus volop van dat ze goed gezind was, mevrouw Lente. 

 

 

 

Ik genoot van de capriolen van mijn honden, die duidelijk ook lentekriebels voelden. Ik genoot van het eerste lentelammetje dat mijn pad dit jaar kruiste, op zijn slungelige, wiebelige pootjes.

 

 

 

Ik genoot van de ongelooflijk bedwelmende geur van de magnolia's die ik tegenkwam, en die mij met wuivende takken en zalig parfum hypnotiseerden.

 

 

 

Ik genoot van de natuur, en hoe die overal wel een weg weet te vinden, zelfs tussen asfalt en beton.

 



En ik genoot van een van de dingen die ik het zaligste vind aan de lente. Blote voeten in zacht nieuw gras. Zaaaaaalig.

 



 



Al dit gepraat over bloemen doet mij echter ook aan iets helemaal anders denken. Lavendelcake, ook al is lavendel eigenlijk geen lentebloem. Ik begon hier afgelopen zomer aan als experiment, omdat ik dol ben op het lavendelijs dat je op de grote markt in Mechelen in de zomer kan eten, zeker als je er nog een bolletje chocoladeijs bij neemt. Dus ik dacht, waarom maak ik daar geen cake mee? Dat deed ik dus, en hij was vrij snel een succes. De meningen zijn verdeeld, moet ik toegeven. Either you love it, or you hate it. But I love it, without a doubt. Ik zou je alleen maar aanraden om het op zijn minst een poging te geven. Ik draai intussen ook al lavendel in mijne warme choco, en ben helemaal verkocht voor deze eetbare bloem, en voor deze, zeker eetbare cake.

 

 

Afgelopen weekend nam ik mijn dierbaarste bezit erbij, mijn boekje met beproefde receptjes en experimenten, en zocht mijn notities op.

 

 

 

Ook een experimentje wagen?

 

Ingrediënten:

 

- 120 g bittere chocolade

- 200 g boter, op kamertemperatuur

- 200 g suiker

- 3 eieren

- 1 theel vanille-extract

3 à 4 theel fijngemalen lavendelbloemen (in de biowinkel vind je onbehandelde, gedroogde lavendelbloemen, om als thee te gebruiken, en die niet extra geparfumeerd zijn zoals de meeste gedroogde lavendel die je in de supermarkt kunt kopen, ik maal dit dan fijn in de blender, met een beetje van de suiker erbij)

- 165 g bloem

- 2 theel bakpoeder

- 1/2 theel zout

- Een potje volle, witte yoghurt.

 

- Verwarm de oven voor op 200°C.

- Smelt de chocolade, zet nog even opzij.

- Meng de suiker en de boter. Voeg afwisselend en met kleine beetjes de eieren en de chocola toe. Doe er daarna de yoghurt bij. Blijf tussendoor goed mengen.

- Voeg als laatste de vanille en lavendel toe.

- Doe bloem, bakpoeder en zout erbij.

- Roer tot een glad beslag.

- Giet in bakvorm die je met bakpapier bekleedt hebt (of ingevet en bebloemd).

- Bak gedurende ongeveer 30 à 40 minuten. Bak tijd is heel sterk afhankelijk van je oven. Ik bak mijn cakes niet graag te droog, dus ik neem mijn baktijd eerder aan de korte kant, en controleer dan heel regelmatig met een prikker of de cake al gaar genoeg is. Als je deze ietsje te weinig bakt, valt hij heel dens en bijna brownie-achtig uit, waar ik helemaal dol op ben. Zelf doe je daar natuurlijk mee wat je zelf wilt.

 

Laat de cake in de vorm afkoelen, ontvorm, en geniet ervan. ;o)
Smakelijk!!!

Terug van weggeweest

Hallo allemaal

 

Hier zijn we dan weer, terug van schandalig lang weggeweest, maar dat schattige wolfje waar je hier wel ergens een fotootje van terugvindt, is een van de dingen die mij heel goed wist bezig te houden.

 

Maar we zijn er weer. Helemaal.

 

Afgelopen donderdag was het veggiedag. En hoewel er enorm veel inspiratie te halen valt uit alle keukens van de wereld, gaan mijn gedachten richting Thailand en omstreken als ik snel een veggie maaltijd wil improviseren. Gewoonlijk trek ik dan de ijskast open, kijk wat er in voorraad is, en een half uurtje later staat er iets eetbaars en hopelijk lekkers op tafel. Onontbeerlijk voor dit soort improvisatie is wel een goed gevulde voorraadkast. Ik ben namelijk allergisch aan veggieburgers en -schnitzels en dergelijke. Je weet trouwens ook niet wat er allemaal inzit, en aangezien ik een poging doe tot gezond leven, weet ik toch graag wat er in mijn eten zit. De ideale oplossing hiervoor: cook from scratch, zoals de Amerikanen zeggen. Met een goed gevulde voorraadkast. Wat zit daar bij mij altijd in? Peulvruchten, zowel gedroogd als in blik. Gedroogd smaakt beter, maar aangezien gedroogde peulvruchten best een nachtje weken voor je ze verwerkt, is dat minder geschikt voor maaltijden die je binnen de 30 minuten uit je duim wil zuigen. Dan ga ik zonder uitzondering voor peulvruchten uit blik. Kikkererwten, kidneybonen, borlottibonen, linzen, je kunt het niet bedenken of er valt wel wat van te maken. Kokosmelk: ideaal voor Thaise currys, een goeie melkvervanger, en probeer eens warme choco te maken met kokosmelk, amandelmelk en bittere chocolade (ik doe er ook nog altijd wat kaneel en chilipoeder bij). Decadente, smeuige, bitterzoete (en veganistische!!!!!) warme choco zonder verzadigde vetten. Wat staat er nog in mijn voorraadkast? Tomatenblokjes uit blik. Veel tomatenblokjes uit blik. Voor sausen en soepen allerhande.

 

Ok. Genoeg afgedwaald. Terug naar donderdag veggiedag en de improvisatiemaaltijd.

Een Thaise curry dus. Een goede maaltijd bevat niet alleen je vaste hulpjes uit de voorraadkast, maar ook een ferme hoeveelheid vers gerief.

 

In dit geval werd het een zoete aardappel curry met kokos, mango en kikkererwten.

 

 

 

 

Ingrediënten voor drie personen (en ik lust graag restjes dus ik vind het niet erg als ik wat over heb)

- Kokosolie (of olijfolie als je dat niet hebt)

- Rode currypasta

- Een blik kokosmelk (niet de vloeibare soort, maar echte kokosmelk met een vast gedeelte bovenop, dat je goed moet losroeren)

- Een blik tomatenblokjes

- Drie tot 4 kleine zoete aardappels, geschild en in dobbelsteentjes gesneden

- Een blik kikkererwten

- Een verse mango, geschild en in blokjes gesneden

- Vers citroen- of limoensap

- Citroengras of gember

- Sojasaus

 

Hoe gaan we dan allemaal combineren?

- Doe de olie in een kookpot. Eens deze goed warm is, voeg je de currypasta toe. Ik vind hem lekkerder als hij eventjes gebakken wordt voor je er andere ingrediënten bijdoet. Hoeveel currypasta je gebruikt, hangt af van hoe pikant je de curry wil. Er is ook een groot verschil tussen currypasta uit een supermarkt, en currypasta uit een Aziatische winkel. Als je het niet gewend bent om ermee te werken, zou ik voorzichtig beginnen met een koffielepeltje.

- Als de currypasta en de olie goed vermengd zijn (pas op voor spetters), doe je er de kokosmelk bij. Begin met het vaste gedeelte. Laat dit smelten in de warme olie, roer goed los tot alle klonters gesmolten zijn, en doe er dan het vloeibare gedeelte bij. Roer opnieuw goed. Doe er ook de tomatenblokjes bij. Als je graag heel pikant lust kan je er ook een fijngesnipperd chilipepertje (met of zonder zaadjes) bij doen. Als je citroengras gebruikt, goed wassen, overlangs doorsnijden, goed kneuzen met het plat van een groot mes, en weer uit de curry vissen voor je het opdient. Een stengel zou voldoende moeten zijn. Als je liever gember gebruikt, schillen en raspen (raspen zorgt ervoor dat de vezels achterblijven in de rasp, als je gember fijn snijdt, krijg je deze vezels wel in je eten), een stuk gemberwortel van ongeveer een 1 à 2 cm.

- Kikkererwten mogen er direct bij, indien je gedroogde en geweekte kikkerewten gebruikt. Als je kikkererwten uit blik neemt, goed spoelen in een vergiet, en bijdoen als de zoete aardappels half gaar zijn. Ook de mango mag erbij als de zoete aardappels half gaar zijn.

- Laat alles goed doorsudderen, en als alles gaar is ga je proeven en bijkruiden. Een Thaise curry moet, voor mij, 4 smaken bevatten, en niets mag overheersen: Zoet, zout, zuur en pikant. Het zoete komt van de mango en de zoete aardappels, currypasta en eventueel chili zorgen voor pikant. Zout komt van de sojasaus, ik zou beginnen met een eetlepel, en bijvoegen naar smaak. Zuur komt van limoen- of citroensap, en je kan altijd nog wat geraspte schil gebruiken (eerst de schil goed boenen met een borsteltje). Als je toch pikanter wil, kan je chilipoeder bijvoegen, en onthouden voor de volgende keer dat je mag beginnen met meer currypasta. Als je je curry zoeter wil, kan je palmsuiker of kokosbloesemsuiker toevoegen.

 

Eigenlijk helemaal niet moeilijk, ook al heb ik er veel uitleg voor nodig. ;o)

 

Laat weten wat je ervan vindt, ik ben altijd benieuwd naar jullie ervaringen met mijn experimenten.

 

Mijn opdracht voor de volgende veggiedag: een niet-Aziatisch probeersel.

 

Tot gauw!!!