Long time no see...

Wat is het lang geleden, dat ik nog eens de schrijfmicrobe kreeg, en mij dan ook de tijd gunde om er iets mee te doen... 

Het is het laatste anderhalf jaar enorm, maar dan ook enorm druk geweest, en de foto's stapelden zich op in het geheugen van mijn mobieltje. Telkens dacht ik: "Potverdorie, dit is toch echt wel een super onderwerp om over te schrijven!" Telkens nam ik foto's, en vulde mijn warhoofdje zich met "literaire" plannen. En telkens bleef het daarbij. Bij plannen en foto's. Tot ik deze week het vliegend zot nog eens kreeg, en besloot om een recept uit te typen, en op te nemen in een blogje. :o) 

Yeah, baby, the Bitch is back!!! En ze is er nog altijd fier op, om een bitch te zijn. En een Austin Powers fan.

Intussen is er natuurlijk een heleboel gebeurd in mijn leven. Ik verhuisde van de achtertuin van Planckendael, naar de Rijmenamse bossen. Naar een schattig Rijmenams Huisje, met een heerlijk Rijmenams Tuintje. 

Met heerlijke Rijmenamse fruitboompjes, en I can hardly wait! Want binnenkort volgt mijn favoriete lentegebeurtenis. Het uitkomen van de bloesems... (secondje geduld terwijl ik eventjes wegdroom)

In dat Rijmenamse tuintje bevond zich ook een Rijmenamse kippenren. Het duurde dus niet lang of we (jaja wel degelijk WE, en niet meer IK) adopteerden ook Rijmenamse kipjes, die ons met liefde voorzien van heerlijk verse eitjes. De lieverd aan uw linkerzijde, is intussen, spijtig genoeg naar de hemel gevlogen. Ze woonde niet lang genoeg bij ons om een naam te krijgen. Verder waren er nog Cruella, Frida, en Annemieke en Rozemieke. Het was nooit echt duidelijk wie wie was, want De Miekes waren beide wit, maar intussen is er ook daarvan eentje naar onze lieve heer gevlogen, en ik besloot om haar zus dan toch maar Rozemieke te noemen :o( ...

Nog gezinsuitbreidingen? Ja natuurlijk. Ook de volgende nieuwe telg had gelukkig geen pampers nodig. Ik vermoed dat ze dat toch maar zou opeten, als ze de kans moest krijgen. Liam en Henna ken je misschien nog uit een ver en grijs verleden, maar ze kregen een kleine, hyperactieve, zwart-witte zus, met een voorliefde voor putten graven, papiertjes opeten, en de hond van de Rijmenamse overburen op stang jagen. Intussen weet ze al heel goed hoe ze zowel De Baas als de Grote Wolf rond haar vingertje moet draaien. Bij Het Vrouwtje wil dat meestal wat minder lukken.

Welkom lieve Loes!!! 

Wat gebeurde er nog? 

How could I forget? Een dagje Londen met de tofste collega's ooit!!!

 
 
Waar ik trachtte mijn hoogtevrees te overwinnen in de London Eye, al wou dat niet echt lukken. Het uitzicht was prachtig, maar ervan genieten kon ik pas nadien, bij het bekijken van de foto's...

En natuurlijk gebeurde er nog vanalles. We maakten nog meer Schattige Dekentjes, voor schattige baby's van ongelooflijk trotse ouders-streepje-collega's, maar daar zal ik binnenkort nog iets meer over vertellen (en laten zien). Ik leerde een nieuwe familie kennen. Mijn wederhelft (ik zal hem gemakkelijkheidshalve Tijgertje noemen ;o) leerde een nieuwe familie kennen. Hij leerde ook vrij snel het kabaal en de chaos negeren, die een onvermijdelijk nevenproduct van de familie Plate is. 

En er gebeurde nog meer!

Maar bon, ik dwaal een beetje af. Het kriebelde het afgelopen weekend. Ik zag een waterig zonnetje, en de lucht rook heerlijk proper, zoals altijd als het eventjes droog is tussen regenbuien en windvlagen door. En er begon een stemmetje in mijn hoofd te zingen over de lente. En aangezien ik bijna altijd aan eten denk, volgde er na "lente" gedachten over frisse slaatjes met een beetje bite. Alleen zijn de lentegroenten nog niet mee met mijn lentegedachten. Dus dacht ik aan mijn broer zijn koolsla. Met niet meer dan wortel en witte kool (deze tijd van het jaar overvloedig beschikbaar), en nog wat ditjes en datjes, maak je zo een lentefris slaatje.

Ik postte een foodpic op Facebook, kreeg een verzoek voor het recept, en dacht: "Allez lap! Dat is gewoon het perfecte excuus om toch de blogdraad weer op te pakken! En dat deed ik dus!

Nu, over dat slaatje. Het is niet alleen een ongewoon lekker slaatje. Het is ook een ongelooflijk hip slaatje.

De witte kool laat je namelijk lichtjes fermenteren. En trendy foodies praten de laatste tijd over niet anders. Zelfs Pascale Naessens doet het.

Zoals gewoonlijk, was de familie Plate de trends ver voor. Mijn broer maakt deze salade al enkele jaartjes. En ook al hadden we eigenlijk niet door dat we de kool heel licht lieten fermenteren, we deden het dus al voor hippe mensen het hip begonnen te vinden.

Genoeg gepalaverd. 

Hoe beginnen we eraan? Wel, ik, ik pak mijn boek met recepten. Het is te zeggen. Ich neme mein Buch mit Rezepte.

Onzen Daddy bracht hem ooit mee voor mij uit Duitsland, wat toch meer dan een klein beetje een tweede thuis blijft voor onze hele familie. En ik ben er nog altijd kei blij mee. Niet zomaar elk recept krijgt een ereplekje in dit boek. Het zijn vooral familierecepten, of recepten die dan misschien niet overgeërfd zijn, maar die toch hun waarde al ruimschoots bewezen. 

Dit recept is allebei. Het is een familierecept, en ik ben er dan ook nog eens dol op. Alleen moet ge dat niet aan mijn broer verklappen. Anders geraakt zijne kraag helemaal niet meer dicht.

Wat heb je er voor nodig?

- 1/3 tot 1/2 van een witte kool

- 3 of 4 wortels

- 1 ui, of 2 sjalotten

- 1 limoen of citroen

- Yoghurt

- 2 of 3 zoetzure augurken (van die grote), en ook wat van het vocht uit de bokaal

- Azijn (mijn broer gebruikt witte wijnazijn, zelf verkies ik appelazijn)

- Olijfolie

- Mosterd

- Peper en zout

- 1 appel (naar keuze) of een lepeltje honing (ook al naar keuze)

- Een mandoline, schaaf, of een heel, heel scherp mes

En wat ga je met al die spullen doen?

- Schaaf de kool, of snijd deze heel fijn met mes of mandoline.

- Doe de kool in een ruime kom, met heel veel zout. Kneed het zout goed in de reepjes kool om de     vezels te breken. Laat dit minstens een uur staan (meestal laat ik het een nachtje rusten). Het zout en het kneden brengen dus dat geweldig hippe fermenteringsproces op gang.

- Rasp de wortels. Als je rasp niet al te scherp is, zou ik dat eerder ook met een mes of mandoline doen, al duurt het met een mes misschien wat langer. Het maakt dat je wortelreepjes krokanter blijven. Snijd de ui in heel fijne ringen.

- Maak een zoetzure dressing met de yoghurt, het vocht van de augurken, de azijn, olijfolie en mosterd. Als je er geen appel gaat bij doen, zou ik persoonlijk wel honing in de dressing doen, om het zoete van de appel wat te compenseren. En ik ben ook gewoon een fan van de combinatie honing-mosterd.

- Rasp de optionele appel.

- Meng wortel, ui, appel en dressing.

- Spoel de kool heel goed na (liefst meerdere malen). Proef een reepje kool zodat je zeker bent dat al het zout weggespoeld is. Knijp het vocht eruit (eventueel met behulp van een keukenhanddoek).

- De kool een beetje ontwarren, en mengen met de andere ingrediënten.

- Proeven en naar smaak verder afkruiden met peper, zout, of een beetje extra mosterd, als het wat pittiger mag zijn.

Ik zou zeggen: "Smakelijk!" Het is niet alleen een lekker fris, knapperig slaatje voor als je niet kan wachten op de lente. Het is ook een voltreffer op eender welke barbeque, en probeer het eens als extra topping bovenop een bruine boterham met kaas. YUM!!!!!

Tot slot, staan er onderaan elke pagina in mein Buch mit Rezepte wijze woorden, en degenen die bij dit recept horen, wil ik toch nog met je delen:

"Der Mensch ist, was er isst."

Ludwig Feuerbach.